Ariane-6 aracı ana kriyojenik motorunu dört saniye boyunca ateşledi, ardından kapatıldı.

Yaklaşık bir ay içinde neredeyse sekiz dakika sürecek tam süreli bir test planlanıyor.

Bu noktada roketin uçuşa hazır olup olmadığına dair bir değerlendirme yapılacak. İlk fırlatma muhtemelen gelecek yılın bir zamanında gerçekleşecek.

Ariane-5, emekliye ayrılmadan önce 27 yıl boyunca Avrupa’nın uzaya erişiminin temelini oluşturdu.

4 milyar euro (3.4 milyar pound) maliyetindeki halefinin, daha esnek, daha düşük maliyetle daha sık uçacağı kanıtlanması bekleniyor.

Ancak, başlangıçta 2020 yılında hizmete girmesi planlanan Ariane-6 gecikti.

Salı günü gerçekleşen sıcak ateş testi, mühendislerin Ariane-6’nın temsilci bir mühendislik modelini, Kourou Uzay Üssü’ndeki özel fırlatma kompleksinde simüle edilen bir fırlatma sırasından geçirdiği bir testti.

Sıvı hidrojen ve sıvı oksijen, yakıt tanklarına beslendi ve sayım, aracın ilk veya çekirdek aşamasının alt tarafındaki büyük Vulcain-2 motorunun ateşlenmesine kadar devam etti.

Kısa süreli tam güç yanma, egzoz gazlarının dağılması ve beklenen gürültü ve titreşim ortamı hakkında modellerin doğrulanmasında kullanıldı.

Ayrıca, bilgisayarın kalkıştan hemen önce bir arıza tespit etmesi durumunda roketin güvenli bir şekilde iptal edebilme yeteneğini onayladı.

Ariane-6 iki konfigürasyonda çalışacak:

Birincisi, orta büyüklükte yükleri taşımak için iki katı yakıtlı yan destekçi içerecek.
Diğeri, en ağır uyduları taşımak için dört yan takma destekçiye sahip olacak.
Çekirdek aşama, yükleri Dünya’nın yüksek yörüngelerine yerleştirecek olan ikinci veya üst aşama ile desteklenir.

Bu aşama, yeni Vinci motoru ile Almanya’da özel bir stantta kapsamlı testlerden geçti.

Bu testlerden en sonuncusu, motorun durdurulup yeniden başlatıldığı bir uçuşu simüle etti, bu da motorun dört kez tekrar başlatılması gerekebileceği bir senaryoyu içerebilir.

Ariane-6 programı, Avrupa Uzay Ajansı (Esa) tarafından yürütülmektedir. Ana yüklenici ArianeGroup’dur ve aynı zamanda Fransız Ulusal Uzay Çalışmaları Merkezi (Cnes) ve Alman Havacılık Merkezi (DLR) ile yakın bir şekilde çalışır.

ArianeGroup’un bir yan kuruluşu olan Arianespace, Kourou Uzay Üssü’nü işletmekten ve Ariane-6’yı pazarlamaktan sorumludur.

Şu ana kadar 28 fırlatma siparişi almıştır, bunlardan 18’i Amerikan teknoloji şirketi Amazon için, Kuiper adlı genişbant internet hizmeti için uydu yüklerini fırlatmak içindir.

İlk uçuşa uygun Ariane-6 aracı Ekim ayında Fransız Guyanası’na gönderilecektir.

Ariane-5’in üretim maliyeti, Amerikan rekabeti karşısında sürdürülemez hale geldiği için bu roket görevlendirildi.

Girişimci Elon Musk’ın SpaceX şirketi son on yılda fırlatma pazarını alt üst etti ve yeniden kullanılabilir Falcon roketleri, Ariane-5’in fiyat noktasının altına iniyor.

Ariane-6’nın en az %40 daha ucuz olması amaçlanıyor, ancak hala “tek kullanımlık” bir tasarım – her görev için yeni bir roket gerekiyor.

Büyük Roketler

Avrupa, yeniden kullanılabilirlik konusuna doğru ilerliyor, ancak gerekli teknolojiler 2030’ların sonlarına kadar hizmete girmeyecek.

Bu arada, Musk daha da büyük roketler tanıtarak fırlatma maliyetlerini daha da azaltmayı vaat ediyor.

Avrupa araştırma bakanları, kıtanın fırlatma pazarının geleceğini tartışmak üzere Kasım ayında bir zirveye katılacaklar.

Bir zamanlar Avrupa’nın fırlatıcı girişimlerinin başlangıcında önde gelen bir oyuncu olan İngiltere, hala Esa üye devleti olmasına rağmen, Ariane programındaki katılımı 2003 yılında Ariane-4 emekli edildiğinde sona erdi.

Ancak İngiltere’nin en büyük ticari ve devlete ait uyduları, Ariane hizmetlerini kullanmaktadır.